Bohun and Helena

"Then a horse neighed near the window. The chief mustered courage.
"Princess," said he, "it is already my hour for the road."
She was silent.
"And you will not say to me, 'With God'?"
"Go, with God!" said she, with dignity.
The Cossack's heart was pressed. She said the words he wanted, but not in the way he wanted.
"Well I know," said he, "that you are angry with me, that you hate me; but I tell you that another would have been worse to you than I.
I brought you here, for I could not do otherwise; but what harm have I done you? Have not I treated you well, like a queen? Tell me yourself. Am I such an outlaw that you will not give me a kind word? And, moreover, you are in my power."
"I am in the power of God," said she, with the same dignity as before; "but because you restrain yourself in my presence, I thank you for that."
"Then I go with even such a word. Maybe you will regret me; maybe you will be sorry."
Helena was silent.
"I am sorry to leave you here alone," said Bohun, "sorry to go away; but I must. It would be easier for me if you were to smile, if you were to give a crucifix with a sincere heart. What can I do to appease you?"
"Give me back my freedom, and God will forgive you all, and I will forgive and bless you.""

„Wtem koń zarżał za oknem.
Watażka zebrał odwagę.
— Kniaziówno — rzekł — już mnie czas w drogę.
Helena milczała.
— A ty mnie nie powiesz: z Bogiem?
— Jedź waćpan z Bogiem! — rzekła poważnie. Kozakowi ścisnęło się serce: powiedziała to, czego chciał; ale on chciał inaczej.
— No, wiem ja — rzekł — że ty na mnie gniewna, że ty mnie nienawidzisz, ale to ci powiem, że inny gorszy by był dla ciebie ode mnie. Ja cię tu przywiózł, bo nie mógł inaczej, ale co ja ci złego zrobił? Czy nie obchodził się z tobą, jak się godziło, jak z korolewną? Sama powiedz. Czy to ja już taki zbój, że ty mnie dobrego słowa nie dasz? A przecie ty w mojej mocy.
— W bożej jestem mocy — rzekła z tąż samą jak i poprzednio powagą — ale że waćpan się przy mnie hamujesz, dziękuję i za to.
— To już pojadę chociaż z takim słowem. Może pożałujesz, może zatęsknisz!
Helena milczała.
— Żal cię tu samą zostawiać — mówił Bohun — żal odjeżdżać, ale mus. Lżej by było, żeby ty się uśmiechnęła, żeby krzyżyk ze szczerego serca dała. Co ja mam uczynić, żeby cię przejednać?
— Wróć mi wolność, a Bóg ci wszystko odpuści i ja ci odpuszczę i błogosławić ci będę.”

"With Fire and Sword" ("Ogniem i mieczem") by Henryk Sienkiewicz (fragment)

*All rights reserved to their respective owners. Do not use without my (owner's/author's) permission.*