The Idiot

Made with DeviantArt muro

"The Idiot" or "Идiотъ"/ "Идиот" (2015) (Polish; "Idiota") by MissAway (J. D. Z.) inspired by the novel "The Idiot" by Fyodor Dostoyevsky which is, I have to admit, one of my all-time favourite books. It is the portrait of main character, poor Prince Lev Nikolayevich Myshkin - one of the greatest book characters I had a pleasure to read about. I recommend you this novel (and, obviously, other Dostoyevsky's books) and Russian TV series "The Idiot" (2003) with perfect Yevgeny Mironov as Myshkin.

Tools: DeviantArt muro (application), GIMP 2.0 (I used it only to make signature and title) and my dear computer mouse.

"Then he was almost like an idiot; he could not even speak properly – and sometimes could not understand what was wanted of him. He once went up into the mountain-side, on a bright, sunny day, and walked a long time, his mind possessed with an agonizing but unformulated idea. Before him was the brilliant sky, below, the lake, and all around horizon, bright and boundless which seemed to have no ending. He gazed a long time in distress. He remembered now how he had stretched out his hand to that bright, infinite blue, and had shed tears. What tortured him was that he was utterly outside all this. What was this festival, what was this grand, everlasting pageant to which there was no end, to which he had always, from earliest childhood, been drawn and in which he could never take part? Every morning the same bright sun rises, every morning the same rainbow in the waterfall; every evening that highest snow montain glows, with a flush of purple against the distant sky, every "little fly that buzzes about him in the hot sunshine has its part in the chorus; knows its place, loves it and is happy." Every blade of grass grows and is happy! Everything has its path, and everything knows its path, and with a song goes forth, and with a song returns. Only he knows nothing, and understands nothing, neither men nor sounds; he is outside it all, and an outcast."

"The Idiot" by Fyodor Dostoyevsky (fragment)

„Był wtedy jeszcze całkiem jak idiota, nie umiał nawet dobrze mówić, czasem nie mógł zrozumieć, czego ktoś od niego chce. Raz poszedł w góry w jasny, słoneczny dzień i długo chodził, męcząc się pewną myślą, której nie mógł wyraźnie określić. Przed nim było błyszczące niebo, w dole jeziora, dookoła widnokrąg, rozsłoneczniony, bezmierny, nie mający granic. Długo patrzył i duszę miał pełną udręki. Przypomniał sobie teraz, jak wyciągał ręce do tego promiennego, nieskończonego błękitu i płakał. Dręczyło go, że jest dla tego wszystkiego zupełnie obcy. Cóż to za uczta, cóż to za nieustanne uroczyste święto, które nie ma końca i do którego ciągnie go coś zawsze, od dawna, od samego dzieciństwa, i do którego w żaden sposób nie może się przyłączyć? Co rano wschodzi takie samo promienne słońce; co rano zwisa nad wodospadem tęcza; co wieczór śnieżysta, najwyższa góra tam w oddali, na skraju nieba, pali się purpurowym ogniem; każda „maleńka muszka, co brzęczy koło niego w palącym promieniu słońca, jest uczestniczką powszechnego chóru, ma swoje miejsce, lubi je i jest szczęśliwa”; każda trawka też rośnie i jest szczęśliwa! I wszystko ma swoją drogę, i wszystko zna swoją drogę, z pieśnią przychodzi i z pieśnią odchodzi; on jeden tylko nic nie wie, nic nie rozumie, ani ludzi, ani dźwięków, dla wszystkiego jest obcym, jest wyrzutkiem.”

"Idiota" autorstwa Fiodora Dostojewskiego (fragment)

*All rights reserved to their respective owners. Do not use without my (owner's/author's) permission.*